Dat de klimaatcrisis een invloed heeft op onze jobs en economie dringt bij vakbonden wereldwijd steeds meer door. Op het Canadian Labour Congres in Montréal heeft Canada’s grootste vakbond – die meer dan 3 miljoen werknemers vertegenwoordigt – twee resoluties aangenomen die het mandaat rond klimaatactie voor de komende drie jaar moeten bepalen.
Het plan belooft ondermeer te lobbyen bij de overheid om te investeren in klimaatadaptatie en meer federale investeringen te voorzien in kwaliteitsvolle jobs naarmate het land overschakelt op een koolstofarme economie. Daarnaast vragen ze dat de lang beloofde wetgeving van de federale regering voldoet aan de normen van een rechtvaardige energietransitie. Tenslotte wordt ook aangedrongen op het betrekken van werknemers bij besluitvorming over de energietransitie, in plaats van hen enkel – vrijblijvend – te raadplegen.
“Er zijn geen jobs op een dode planeet. Punt.”, zei Tiffany Balducci, voorzitter van de commissie klimaatrechtvaardigheid van de vakbond. “Niet alleen onze jobs staan op het spel, maar ook onze levens. We hebben een massabeweging van werkende mensen nodig die opstaat om de klimaatcrisis aan te pakken en een rechtvaardige en billijke toekomst voor iedereen te creëren,” zei ze.
“We hebben een massabeweging van werkende mensen nodig die opstaat om de klimaatcrisis aan te pakken en een rechtvaardige en billijke toekomst voor iedereen te creëren.”
Tiffany Balducci, voorzitter commissie klimaatrechtvaardigheid CLC
Het feit dat het congres dit jaar zo’n grote nadruk heeft gelegd op klimaatverandering maakt Balducci ‘voorzichtig optimistisch’. Dit is Balducci’s vierde CLC-congres, en ze beschrijft een verschuiving in de discussie in vergelijking met voorgaande jaren. De meeste afgevaardigden die tegen het klimaatplan stemden deden dat omdat het volgens hen niet ver genoeg ging. “In het verleden gingen er nog stemmen op die de klimaatverandering ontkenden, maar dat hebben we deze keer niet echt gehoord,” zei ze.
Gemengde reacties
Een van die leden die vonden dat het klimaatplan ontoereikend is, is Galen Crampsey, elektricien en lid van de ‘international brotherhood of Electrical Workers Local 353’. “Het is simpelweg niet aanvaardbaar dat werknemers achterblijven. We hebben nood aan een concreet plan om mensen in te zetten op nieuwe jobs, met een aanvaardbaar loon. We moeten er eerst en vooral op aandringen dat de regering de energiesector volledig nationaliseert en stopt met het geven van belastingvoordelen en subsidies aan particuliere oliemaatschappijen en energiebedrijven die dat geld alleen maar gebruiken om te profiteren van de behoefte aan energie”.
De steenkoolsector stond centraal in de resolutie die tot doel had de klimaatcrisis aan te pakken: de vakbond verzet zich tegen de uitbreiding van faciliteiten voor de export van steenkool in British Colombia en de bouw van nieuwe steenkoolcentrales in het buitenland. Men pleit voor de vervanging van steenkool door ‘schone en betaalbare alternatieven’.
Ook Rob Ashton, nationaal voorzitter van de International Longshore Warehouse Union of Canada, een vakbond waarvan veel leden werken bij de kolenexportfaciliteiten in British Colombia, stemde tegen: “Alles wat ik lees in deze resolutie is een verbod op kolenterminals, het werk van de mensen die ik vertegenwoordig. Een algemene uitspraak over kolen, zonder een onderscheid te maken tussen kolen die worden gebruikt voor energieopwekking en kolen die gebruikt worden voor staalproductie, schaadt mijn leden”, zegt Aston.
Ook Julius Arscott van de Ontario Public Services Employees Union is het niet eens met de resolutie: “Er zit geen actie in dit plan.” Hij drong er bij de afgevaardigden op aan het weg te stemmen zodat er een beter, sterker plan kan worden bedacht. “Dit plan is niet genoeg, niemand gaat ons redden, behalve wijzelf.”
“Ik begrijp dat sommige mensen zich zorgen maken of het wel ver genoeg gaat of niet. Maar we zitten in een crisis. En de grootste crisis zou zijn dat we uit deze conventie komen zonder actieplan.”
Andrew Mackenzie, United Food and Commercial Workers Union
Andrew Mackenzie van de United Food and Commercial Workers Union (UFCW) Canada spreekt dan weer zijn steun uit: “Ik begrijp dat sommige mensen zich zorgen maken of het wel ver genoeg gaat of niet. Maar we zitten in een crisis. En de grootste crisis zou zijn dat we uit deze conventie komen zonder actieplan.”
“Als iedereen hier dit terug meeneemt naar zijn of haar eigen vakbond en dit ook uitvoert, zou dat een enorme stap zijn,” zegt Balducci. “Nadenken over wat de volgende stappen zullen zijn en wat vakbonden bereid zijn te doen, is een belangrijke vraag voor hen om over na te denken. Het verschil tussen dit plan dat drie jaar op de plank blijft liggen of werknemers die zich ervoor inzetten, komt vooral neer op één-op-één gesprekken. Het is niet het CLC dat dit zal oplossen, maar het is aan ons allemaal om in actie te schieten”, besluit ze.
Deze tekst is gebaseerd op 2 artikels van Canada’s National Observer:
