Loes Van Hove nam met Reset.Vlaanderen deel aan de opleiding Regenerative Organising bij Ulex. De opleiding inspireerde haar enorm, niet in het minst voor haar passie als klimaatcoach bij Klimaatcontact. We hadden het over haar ervaringen met de reis, de opleiding zelf, en wat ze hieruit meenam: “Het is een kans om helemaal uit je eigen wereld te stappen. Om te reflecteren, moed te vinden, en na afloop dingen anders aan te pakken”.

Waarom volgde je deze opleiding?

“Ik kom veel in aanraking met  burn-outklachten die gerelateerd zijn aan de klimaatcrisis. Dit zag ik niet alleen bij klimaatcoaches – mensen die vaak al jarenlang bezorgd zijn over het klimaat en zich daar intensief voor inzetten – maar ook bij mezelf.

Mijn werk is iets waar ik enorm gepassioneerd over ben, maar dat brengt ook het risico met zich mee dat ik er altijd mee bezig ben en weinig ruimte overhoud voor herstel. Daarnaast zag ik vergelijkbare patronen bij de organisaties waarmee we samenwerken: in ‘groenere’ organisaties, waar veel klimaatbezorgde mensen werken, maar ook in meer traditionele bedrijven, waar vaak individueel gemotiveerde mensen de kar van duurzaamheid trekken.”

Hoe verliep je reis naar Spanje?

“Fantastisch! Ik ontdekte dat je bij Green Travel een reiskostenvergoeding kreeg, dus besloot ik duurzaam te reizen: met de fiets en de trein naar de Pyreneeën. Ik nam de ‘Intercité de Nuit’ – een aanrader! – en fietste daarna de laatste paar honderd kilometer door de prachtige Pyreneeën en haar uitlopers.

Ik had mijn reis per fiets wel gecommuniceerd, maar blijkbaar was dat niet doorgegeven. Toen ik aankwam, stonden ze even raar te kijken dat ik op de fiets was gekomen! Het hele avontuur maakte de reis echt onvergetelijk.”

Wat zijn je beste herinneringen aan de opleiding?

“Vooraf was ik een beetje nerveus. Ik dacht: “Ojee, dit zijn vast allemaal échte activisten. Zouden ze mij wel oké vinden?” Ik zag mezelf namelijk niet als activist – ik hou niet van betogingen, grote mensenmassa’s maken me ongemakkelijk. Ik doe niet graag dingen die eigenlijk niet mogen. Toch onderneem ik wel graag actie voor wat ik belangrijk vind, en help ik anderen hetzelfde te doen.

Mijn grootste inzicht? Hallo vooroordelen! Wat bleek: we zijn allemaal mensen. Ik werk meer dan voltijds voor het klimaat, en dan nog had ik het idee dat ik niet genoeg deed. Maar het meest bevrijdende inzicht dat ik daar opdeed, was precies dat: het is nooit genoeg wat ik doe. En dat is helemaal oké! Alles wat je doet, is goed genoeg.

Ook het ‘burn-out wiel’ heeft me veel gebracht. Dat model legt uit hoe verschillende factoren bijdragen aan burn-out. In onze wereld wordt burn-out vaak gezien als iets individueels: “Jij moet leren nee-zeggen”, “Jij moet grenzen bewaken” of  “Jij moet kiezen voor genoeg rust”.  Maar het gaat ook over systemische oorzaken, zoals maatschappelijke structuren. Kijk maar naar de grotere waardering voor mannen dan voor vrouwen in onze maatschappij of extraverten die als succesvoller gezien worden dan introverten. 

Wat ik ook heel fijn vond, was dat de groep uit mensen uit zoveel verschillende landen en achtergronden bestond. Daardoor werd me heel duidelijk wat ik als vanzelfsprekend beschouw, maar wat eigenlijk heel anders kan.

Tot slot was er een moment dat veel indruk maakte: tijdens ons verblijf bij ULEX was er extreme droogte. We konden maar eens per vier dagen douchen, of liever helemaal niet. Er ontstonden discussies, zoals: “Geef je iemand met veel stress door trauma dan een uitzondering, of niet?”. Het was leerzaam om te zien hoe we daar als groep mee omgingen.”

Waarom zou je anderen aanraden een opleiding te volgen bij ULEX?

“Het is een kans om helemaal uit je eigen wereld te stappen. Om te reflecteren, moed te vinden, en na afloop dingen anders aan te pakken.

Voor mij leidde de opleiding zelfs tot een grote persoonlijke conclusie: dat ik mezelf op de lange termijn niet in België zag wonen. Hoe fijn ik het ook vond, ik voelde dat mijn pad elders lag. Dat was een pijnlijke conclusie, maar ook bevrijdend. Het hoefde niet meteen anders. Nu, anderhalf jaar en een flinke zoektocht verder, verhuis ik volgende week naar een nieuwe plek.

Ik denk niet dat zo’n opleiding altijd zulke ingrijpende veranderingen teweeg moet brengen, maar ik kan me voorstellen dat het vaak gebeurt. Voor mij is het een keuze waar ik nog steeds heel blij mee ben.”

Met steun van: